Het is ff uit geweest en ja het was een moeilijke tijd.
Het gaat toch al wel weer een tijdje goed tussen ons.
Toch vieren we het 12 september dat we een half jaar bij mekaar zijn.
Het is moeilijk, want het was toch echt over.
ik hou toch echt te veel van hem. Hij is in goede handen, van goeie vrienden
en kennissen van mij, die hem in het oogje houden. en van andere mensen.
Een goeie mentor waar ik ook goed mee overweg kan.
Ik ben toch eerlijk gezegd wel trots op hem, dat hij ervoor knok.
Een maand in het diep te zijn teruggevallen, kies hij opnieuw voor een goed uitziende toekomst.. Ik kan voor de tigst % zegge dat hij zonder mij of diegene met wie hij nu is, deze keuze niet gemaakt had... Hij heeft iets om voor te knokken en hij weet 1 foute keuze opnieuw maken, dan zal hij het alleen moeten doen.
Ik ben hard maar ook weer zacht tegelijk. Ik geef om hem en ik hou nog steeds van hem.
We hebben een goede tijd samen, met heel wat druk eromheen, omdat hij zich weer moet bewijzen dat hij anders wilt zijn en een goeie jonge man kan en is.
Vaak zegge we tege mekaar, waar heb ik jou aan te danken, ik verdien jou niet, waarom blijf je bij, wat heb je in mij losgemaakt, waarom zijn we elkaar weer tegen gekomen en waarom zijn we bij elkaar... Hij zegt: je bent mijn geschenk uit de hemel van God, maar dan zeg ik, ja dat zal wel, maar dit is niet wat ik verdien!! Zo zijn er nog veel meer dingen en gedachtens van waarom waarom waarom...
We doen het rustig aan, maar we vier toch dat we een half jaar samen zijn. of mensen er nou mee eens zijn of niet. Het enige dat telt is dat we elkaar lief hebben en beide strijden voor een goed leven samen met God.
