Vandaag zou mn lieve moeder Mandy 60jaar worden. ± 10jaar geleden heeft ze ons verlaten, na een slopende ziekte van 2-3jaar.
Ik heb het goed kunnen verwerken, maar vond het in het begin erg moeilijk, vooral
omdat er zoveel is gebeurd na haar overlijden.
Door de jaren heen is elke feestdag en elke moederdag een rare dag. Op die momenten mis ik haar het meest. Moederdag vergeet ik het liefst en probeer ik te vergeten.
Afgelopen moederdag heb ik de hele dag zitten huilen. Ik was het eigenlijk een beetje vergeten, maar werd ermee geconfronteerd in de kerk. Heb vanaf dat moment heel wat gehuild. Ik mis haar zo erg. De laatste tijd vooral want denk zowat elke dag wel aan haar.
Ze heeft mij in de 16 jaar dat ze bij me was ook zoveel geleerd en gewoontes aangeleerd. Mij geleerd dat ik moet koken op gevoel en dingen uit moet proberen.
Het huis, de afwas e.d. schoon achter te laten wanneer je weg gaat. En nog veel meer.
Vaak denk ik Hoe zou zij met mijn aandoening PAH die ik erbij hebt, zijn omgegaan. Wat had zij mij meegegeven om door te strijden. Maar ja zoals de meesten ook weleens hebben, wanneer het tegenzit of in moeilijkheden zit. Spreek ze in mn dromen. Erg raar vond ik het in het begin, maar het blijkt 'normaal' te zijn. Zelf na 10jaar dat ze er niet meer is, droom ik geregeld dat ze bij me is.
Ze is en blijft mijn voorbeeld, want vaak als het lichamelijk niet goed met me gaat denk ik aan hoe hard zij streed tegen haar ongenezelijke aandoening.
Ik mis haar nog steeds heel erg en dat zal ik denk het altijd gaan doen.
Maar ooit zou ik haar terug zien, daar waar ze nu is.
"In Loving Memory and Always will Love Her"
xx
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
dikke vette hug!!!!!! deb
lieve didi, je bent een lieve schat.. wat bijzonder om te lezen dat je moeder je zoveel heeft geleerd, dingen die je vandaag de dag nog als gewoonte gebruikt! en inderdaad, eens zul je haar weer terug zien!
we houden van je, knuffels paul en ien
hallo didi
Door omstandigheden niet eerder aan je blog toe gekomen.
Maar je schhrijft me uit het hart,zo herkenbaar. Mooi hoe je het omschrijft.Ons moeder missen we allemaal, want alleen zij kent al onze innerste beroersellen.
Ik heb nog nooit iemand ontmoed die zo goed mijn zwakheden kent en er zoveel begrip voor heeft.Als dat zij het had. Bedankt dat we een stukje in je gevoelsleven mochten mee beleven
Veel liefs groetjes anne-marie
Hi didi,
Heel veel zegen toegebeden.Je moeder is niet meer bij je alleen in je herinneringen.Maar weet dat God bij je is! prediker zegt dat de doden geen deel meer hebben aan alles wat onder de zon geschied, je moeder kan daarom niet meer tot je spreken of raad geven op wat voor manier dan ook zegt de bijbel . maar weet dat Jezus altijd bij je is! hij kan wel met je spreken je troosten, bemoedigen, zijn woord geeft je raad moed en kracht in elke situatie.God zal je nooit verlaten werp al je bekommernissen op Hem want Hij zorgt voor jou!heel veel sterkte in alle verwerkingen.
liefs
Danielle
Een reactie posten