afgelopen dinsdag ging ik Nanc helpen met klussen in haar new home... in de middag hard geklust en voelde dat mn buik wat nat was onder mijn pleister, nah ja misschien zweet die niet weg kan toh?? gheghe.. effe maar ander pleister op doen... na diner weer effe verder de laatste likjes onderverf gedaan. En opnieuw voelde ik het weer 'nat' onder de pleister. Zonder er verder bij na te denken heb ik het laten zitten. Thuis aan gekomen zo tegen half 11 mn pleister eraf gehaald en wat bleek nu?? Dat kleine buisje wat in mn buik zit was eruit en lag dus gewoon op mn buik ipv. in mijn buik... Hmm denk ik na 3 tot 5 uur nix toegediend te krijgen zou ik last kunnen krijgen van ademnood, maar ja vraag mij niet hoe lang dat nu is geleden dat ik het merkte-voelde dat het nat was...
hahaha ik kon er wel om lachen en vertelde het mijn vader... Die vond het maar eng en ik moest opschieten met opnieuw inprikken... hahah zeg ik... Misschien heb ik het wel niet echt nodig, want als het langer dan 5 uur is dat ik niks hebt gekregen lag ik al misschien al op de grond of moest ik met spoed naar ziekenhuis.... Nou dat was geen leuk grap, vond mn pa... Dus heb ik het maar snel weer een nieuwe lijn in geprikt. :p
Gek hè, ik durf eigenlijk bijna niet te geloven, zou het zo zijn?? Zou ik al een stukje genezen zijn??
Want ik heb gemerkt dat ik woensdag en donderdag erg ziek was, overgeven, hevige hoofdpijn, pijn in mijn kaken, als ik al rechtop zit, moet ik al kokhalsen en komt er druk in mijn hoofd, net als toen ik pas was begonnen. Omdat mn lichaam er ineens aan moet wennen... Ik kan het niet geloven en durf het niet vol uit te spreken... Tuurlijk vertrouw ik erop dat God me best wilt genezen...
Maar ik zou niet weten hoe ik het moet ontdekken wanneer ik echt bijna nix of helemaal nix meer nodig hebt om lucht en flexibiliteit in mijn longen (hart) te krijgen...
Hoe dan hè??
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Lieve Didi,
Ja, ik ken je gevoel... Iemand heeft zelfs wel eens tegen me gezegd: Je bent genezen, stop maar met de medicatie...
Tja, op dat moment durfde ik het niet zomaar te stoppen. Ik denk dat als God je geneest, je dit echt wel voelt en ervaart in je binnenste. Ik weet het ook niet eigenlijk... hihi
Liefs, Ruth
ps, nu ben je nog steeds niet op visite geweest, en D&D wonen al in Almelo! Jammer! Toch hoop ik je weer een keer te ontmoeten, waar dan ook! (mss als wij bij D&D op bezoek zijn als ze een huisje hebben...)
Een reactie posten